Ο Νικ κι ο μικρότερος αδερφός του δεν έχουν τελειώσει ακόμη το δημοτικό σχολείο και ήδη έχουν σκληραγωγηθεί από τη φτώχεια, την κακομεταχείριση και το αλκοόλ. Ωστόσο, βρίσκουν τη χαρά στο πρόσωπο του νεογέννητου αδερφού τους. Αντικαθιστούν επάξια την αδιάφορη κι αλκοολική μητέρα τους στη φροντίδα του. Αν και μικρής διάρκειας, αυτή η ηλιαχτίδα ελπίδας θα τους στοιχειώνει μέχρι την ενηλικίωση τους. Ο τριαντάχρονος, πλέον, Νικ μένει μόνος σ’ ένα ζοφερό σπίτι σε κατάσταση εξαθλίωσης. Είναι ανίκανος να ελέγξει το θυμό του και η ανικανότητα να έρθει κοντά στον αδερφό του τον θυμώνει ακόμη περισσότερο. Η σχέση του με τη γειτόνισσα Σόφι μένει επιφανειακή, καθώς αδυνατεί να δεθεί μαζί της. Για εκείνη, το μόνο που θα την κάνει ευτυχισμένη είναι να αποκτήσει και πάλι την κηδεμονία του γιου της. Ο μόνος άνθρωπος με τον οποίο μπορεί να επικοινωνήσει εν μέρει είναι ο υπέρβαρος σεξομανής αδερφός της πρώην κοπέλας του Άνα, Ιβάν. Ωστόσο, αρνείται να δει την πραγματικότητα για την ψυχασθένεια του Ιβάν. Για τον αδελφό τού Νικ τίποτα δεν έχει μεγαλύτερη σημασία από τον εξάχρονο γιο του, Μάρτιν. Η εξάρτηση του, όμως, δεν τον αφήνει να είναι ένας υπεύθυνος γονιός. Παρά το γεγονός ότι κινδυνεύει να χάσει την κηδεμονία, αγοράζει ναρκωτικά πριν καν φροντίσει για το φαγητό του παιδιού του. Όταν θα κληρονομήσει τη νεκρή μητέρα του, τα πράγματα δείχνουν λίγο καλύτερα, αλλά ακόμη και τότε, θα τα χρησιμοποιήσει για να πουλήσει ο ίδιος ναρκωτικά. Όσο κι αν ισχυρίζεται ότι το έκανε για το καλό του γιου του, η επικίνδυνη συμπεριφορά του θα οδηγήσει στην απώλεια της κηδεμονίας του. Τα δύο αδέλφια έχουν περάσει τη ζωή τους προσπαθώντας να αγαπήσουν, να ξεχάσουν, να καταλάβουν. Η επανασύνδεση τους θα τους κάνει να καταλάβουν ότι δεν είναι υπαίτιοι οι ίδιοι για τα πάντα.