Άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας… και άνοιξη: Με φόντο την σαν σε όνειρο εικόνα ενός μοναστηριού που μοιάζει να επιπλέει στο νερό μιας λίμνης, ζωγραφίζονται πανοραμικές εικόνες της ζωής στην διάρκεια τεσσάρων εποχών.

Άνοιξη. Ο μικρός μοναχός αφαιρεί τις ζωές ζώων από αθωότητα.
Ένας μικρός μοναχός δένει μια πέτρα στην ουρά ενός ψαριού. Η ίδια τύχη περιμένει και έναν βάτραχο, καθώς και ένα φίδι. Η τιμωρία του από τον ηλικιωμένο μοναχό, θα είναι να τον αναγκάσει να ψάξει το ρυάκι μέχρις ότου βρει το ψάρι και τον βάτραχο.

Καλοκαίρι. Ο νεαρός μοναχός μαθαίνει για τον έρωτα και την εμμονή
Ο μοναχός είναι τώρα δεκαεπτά ετών. Ένα κορίτσι έρχεται να αναρρώσει στο μοναχικό ερημητήριο. Γρήγορα, θερμά αισθήματα θα αναπτυχθούν στην καρδιά του αγοριού. Το θρόισμα του νερού θα μεταμορφωθεί σε μια πράξη αγάπης.

Φθινόπωρο. Ο νεαρός μοναχός παλεύει με το κακό.
Ο μοναχός σε ηλικία τριάντα ετών επιστρέφει στο μοναστήρι έχοντας διαπράξει έναν φόνο. Ο ηλικιωμένος μοναχός τον μαστιγώνει όταν ανακαλύπτει ότι ετοιμάζεται να αυτοκτονήσει μπροστά στο άγαλμα του Βούδα.

Χειμώνας. Ο ώριμος μοναχός σε μέρες φώτισης.
Ο μοναχός, ώριμος άντρας τώρα, οδηγείται και πάλι στο εγκαταλελειμμένο μοναστήρι στα βουνά. Μια γυναίκα με βέλο επισκέπτεται το ερημητήριο με ένα μωρό. Αφήνει το μωρό της εκεί και φεύγει τρέχοντας.

…και άνοιξη. Ακόμη ένας μικρός μοναχός: Ο κύκλος των τεσσάρων εποχών
Ένας ηλικιωμένος μοναχός ζει στο ερημητήριο με έναν μικρό μοναχό. Ένας νέος κύκλος αρχίζει, ένας κύκλος ζωής με όλες τις χαρές και τις λύπες της να συγκεντρώνονται στο σκηνικό του γαλήνιου μοναστηριού που επιπλέει στο νερό.