Οι θλιμμένες πουτάνες της ζωής μου: Ένας ηλικιωμένος δημοσιογράφος αποφασίζει να γιορτάσει τα ενενηκοστά γενέθλιά του με μεγαλειώδη τρόπο, δίνοντας στον εαυτό του ένα δώρο που θα τον κάνει να αισθάνεται ότι είναι ακόμα ζωντανός, μία νεαρή παρθένα. Όταν τη συναντά σε έναν οίκο ανοχής, ανακαλύπτει ότι βρίσκεται στο χείλος του θανάτου, όχι από γηρατειά αλλά από έρωτα. Μέσω της αφήγησης ξεδιπλώνονται τα μυστήρια της ανθρώπινης γεωγραφίας καθώς από τη μελαγχολία των 90 χρόνων παρελαύνει όλος ο βίος του αφηγητή, που δεν είναι τίποτε άλλο από ένα απάνθισμα μοναξιάς. Μοναχοπαίδι, το ανώνυμο γεροντοπαλίκαρο μυήθηκε στον έρωτα και στην ιεροτελεστία του μπουρδέλου από τον πατέρα του από 14 χρόνων – κάτι το σύνηθες τις δεκαετίες του 1930 και του 1940 στην Καραϊβική και στη Λατινική Αμερική, τότε που τα αγόρια βαφτίζονταν “άντρες” στα μπουρδέλα με την προτροπή των γονιών τους και με τη βοήθεια των κοριτσιών της νύχτας. Δυστυχώς για αυτόν, σε όλη του τη ζωή ο πρωταγωνιστής μας έμεινε κολλημένος στον πληρωμένο έρωτα και στη μοναξιά του… “Οι θλιμμένες πουτάνες της ζωής μου” μόνο επιφανειακά είναι η ιστορία του συνταξιούχου με τη 14χρονη παρθένα του. Κατά βάθος είναι η συλλογική μοναξιά της σύγχρονης κοινωνίας και ένας ύμνος στη γυναίκα και στα μυστήρια του έρωτα.